Bye Sanur, hello Ubud and after that Gili T
21 november 2015 - Selaparang, Indonesië
Als eerst wil ik iedereen bedanken voor alle lieve reacties. Dat is onwijs leuk om te lezen. ♡
Ik ben blij dat ik elke dag een klein dagboekje bijhoudt, want anders weet ik niet waar ik beginnen moet. Ik heb zoveel gezien en gedaan. Sanur was niks aan, dus ik was blij dat ik aankwam in Ubud. Onderweg ontmoette ik Adrian, een dunne fransman die al een jaar gereisd heeft in Australie. Hij kon mij dus veel vertellen en laten zien. Hij had nog geen hostel en liep met mij mee naar mijn hostel in de hoop dat daar ook een kamer vrij was. Fransman dacht dat het wel te lopen was en dat was het ook wel, maar niet midden op de dag, in een plaatsje midden in het land en volop in de zon. De eigenaar van de hostel moest lachen toen hij ons bezweet zag binnenlopen met onze grote tassen achterop en voorrop. Ik kon hem geen ongelijk geven. Na een heerlijke koude douche kon het avontuur in Ubud beginnen.
We hebben die avond een typiche Indonesiëse dans gezien. De muziek is live en de dansers dragen geweldige costuums en makeup. Ik als danser zag meteen hoe moeilijk deze dansstijl is. Ze spannen alle spieren aan en maken kleine bewegingen met hun vingers en handen. Daarnaast gaan hun ogen alle kanten op en hebben ze om de paar sec. een andere gezichtsuitdrukking. En dan dragen ze van die warme kleding terwijl alle bezoekers aan het puffen waren. Petje af voor dit wel 1,5 uur durende optreden.
De volgende dag hebben we een scooter gehuurd. Ja, ik weet het, in mijn eerste blog zei ik dat ik hier nooit ga rijden op een scooter of in een auto. Daarom ging ik ook achterop, haha. Ik vond het heel spannend maar Adrian had me overgehaald en daar ben ik heel blij mee want op deze manier zie je veel meer. Ik zat achterop en was de Tom Tom. Dat deed ik heel goed, want we waren niet verdwaald, haha. 'After 200m turn left', 'Congratulations, you arrived at you're destination' etc. Als eerst gingen we naar het rijstveld, aangezien ik deze al had gezien gingen we al snel verder naar Tirta Empul Temple, maar om daar te komen moesten we een smalle weg nemen. Het was een geweldige weg met onwijs mooi natuur, korte bochten en stijle wegen. Soms was ik bang dat ik de Fransman van de scooter duwde aangezien hij zo dun was en ik hem moest vasthouden, haha. Eenmaal bij de tempel krijg je een sarong, aangezien ik een lange broek aan had kreeg ik alleen een lint. In deze tempel is het mogelijk om jezelf schoon te spoelen bij allemaal verschillende fontijnen. Elk fontijn staat voor iets spiritueels, zodra je alle fontijnen hebt gehad, ben je helemaal 'gezond', geestelijk en fysiek.
Voor mij was het gewoon een heerlijk verkoelend bad met wat fontijnen, dus ik wilde er wel in. Proberen kan geen kwaad toch. Dus even omgekleed, speciaal sarong geleend en onzelf afgespoeld onder elke fontijn tussen een paar grote vissen. Dat vond ik toen beetje vervelend, maar nu ik op de Gili's ben geweest, ben ik niet meer bang voor vissen. Die zijn er overal en hier zijn ze zo mooi!
Maar goed, na deze temple zijn we naar een andere tempel gegaan, Gunung Kawi Tampaksiring. Om daar te komen moet je alleen wel 280 treden omlaag en later weer omhoog. Eitje in dit weer toch...
In begin van deze trip schaamde ik me nog voor al dat gezweet, maar het is zo warm dat het gewoon normaal is. Je doet hier niet anders en dat terwijl het regenseizoen gestart is.
13 november kwamen Bjorn en zijn vriendin Emy mij in Ubud opzoeken. Bjorn heb ik in NL leren kennen via de vriend van mijn vriendin Stefanie (volg je het nog?). Dit leuke stel wil emigreren Australië en woont daar nu al 6 maanden. Samen met hun en met Jenina en Adrian zijn we naar Monkey Forrest geweest, daarna naar de Elephent Cave (een tempel) en als laatst naar de Moon temple. In de laatste tempel waren heel veel schoolkinderen die maar al te graag een selfie met mij wilde maken 'one more' riepen ze steeds. Daarna hebben Bjorn en Emy mij tijdens het eten veel verteld over Australië, of eerder gezegd bang gemaakt omdat er zoveel dodelijke spinnen en slangen zijn. Maar hey, als zij er al 6 maanden wonen. Dan moet mij 2 maanden zeker lukken. Na een leuke dag gingen Bjorn en Amy terug, maar ik zou ze weer zien op de Gili's.
Dezelfde avond besloten Adrian en ik de vulkaan Batur te beklimmen om bovenop de vulkaan de zonsopgang te zien. Je wordt dan om 2 uur 's nacht opgehaald en bent 11 's morgens terug. Andere huisgenoten vonden dit iets te fanatiek in de hitte. Ik dacht slim even een powernap vooraf te doen, maar dat lukte niet echt. Dus na een lange dag lopen en maar 1 uur slaap gingen we midden in de nacht de Batur beklimmen. Zo gaaf!! Met 150 mensen beklommen we in het pikkie donker de vulkaan van 1.717m hoog. Zomers gaan er wel 1000 mensen omhoog. De route bestaat uit alleen maar losse lava stenen. Je moet steeds de juiste keuze maken waar je je voet neerzet. En dat in het donker. Iedereen had een eigen zaklamp. Van het uitzicht genieten deed je dus niet, je keek alleen naar je voeten. Onderweg omhoog dacht ik steeds, 'Fuck (sorry) we moeten ook nog terug! Al die losse stenen.' Maar we gingen uiteraard door. Na 2 uur klimmen waren we eenmaal bovenop (bezweet en wel). Dan begint de zon achter een andere vulkaan Agung te verschijnen. Hier kregen we ons ontbijt, maar dat weten de bewoners van de Batur maar al te goed. De bewoners zijn apen, en als je niet goed uitkijkt jatten ze je ontbijt. Geweldig! De vulkaan is nog altijd actief en op sommige plekken zag je stoom omhoog komen.
Na een rondleiding bovenop de vulkaan gingen we naar beneden, maar dat ging onwijs goed. Niet gevallen of uitgegleden, alleen een paar gevoelige knieën, maar daar zorg ik goed voor.
Eenmaal terug in Ode hostel kregen we het nieuws over Parijs te horen, vreselijk. Zo blij als we terug kwamen vol adrenaline, zo treurig en ellendig voelde Adrian (de fransman) zich. Ondanks dat vond ik het wel een goed idee om een Balinese fullbody massage te nemen van 1 uur! Dat hadden we wel verdiend!
Na zes dagen in Ubud, besloot ik alleen verder te gaan naar Gili Trawangan. Eenmaal garriveerd zag ik mijn kamergenootjes van het Surkamp, drie uur later stonden Adrian (de fransman) en zijn vriend Tommy in de receptie van mijn hostel (terwijl zij helemaal niet wisten waar ik was), drie dagen later arriveerde Jenina (ook een meisje die ik leerde kennen in Ubud). En vier dagen later arriveerde ook Bjorn, Emy en dit keer ook met Sven, broertje van Bjorn. Kortom, een gezellige boel hier!
Ik heb hier gesnorkeld, alle vissen van finding Nemo gezien, behalve Nemo zelf. Gezwommem met een schildpad. Rondje om het eiland gefietst in 1,5 uur. Zonsondergang vanaf het strand gezien en een keer vanaf het hoogste puntje van dit eiland (100 trappen maar). Beerpong gespeeld (ik ben best goed), gedanst en vannacht na het stappen een koele duik in de zee genomen. Het water is zo zout dat je heel makkelijk blijft drijven en kan genieten van de mooie sterrenhemel!
Maandag verlaat ik dit eiland en ga ik samen met Jenina terug naar Kuta in Bali. Hier verblijf ik 2 nachten en dan vlieg ik woensdag naar Australië.
Bij jullie is de optocht van Sinterklaas al geweest, veel plezier met alle surprises, rijmen, voorpret en alle cadautjes!
En oma, als u dit leest, nogmaals van harte gefelicteerd met uw verjaardag!
Tussen alle gebeurtenissen hier door, denk ik heus wel aan jullie!
Tot snel weer.
Liefs Elaine
Ik ben blij dat ik elke dag een klein dagboekje bijhoudt, want anders weet ik niet waar ik beginnen moet. Ik heb zoveel gezien en gedaan. Sanur was niks aan, dus ik was blij dat ik aankwam in Ubud. Onderweg ontmoette ik Adrian, een dunne fransman die al een jaar gereisd heeft in Australie. Hij kon mij dus veel vertellen en laten zien. Hij had nog geen hostel en liep met mij mee naar mijn hostel in de hoop dat daar ook een kamer vrij was. Fransman dacht dat het wel te lopen was en dat was het ook wel, maar niet midden op de dag, in een plaatsje midden in het land en volop in de zon. De eigenaar van de hostel moest lachen toen hij ons bezweet zag binnenlopen met onze grote tassen achterop en voorrop. Ik kon hem geen ongelijk geven. Na een heerlijke koude douche kon het avontuur in Ubud beginnen.
We hebben die avond een typiche Indonesiëse dans gezien. De muziek is live en de dansers dragen geweldige costuums en makeup. Ik als danser zag meteen hoe moeilijk deze dansstijl is. Ze spannen alle spieren aan en maken kleine bewegingen met hun vingers en handen. Daarnaast gaan hun ogen alle kanten op en hebben ze om de paar sec. een andere gezichtsuitdrukking. En dan dragen ze van die warme kleding terwijl alle bezoekers aan het puffen waren. Petje af voor dit wel 1,5 uur durende optreden.
De volgende dag hebben we een scooter gehuurd. Ja, ik weet het, in mijn eerste blog zei ik dat ik hier nooit ga rijden op een scooter of in een auto. Daarom ging ik ook achterop, haha. Ik vond het heel spannend maar Adrian had me overgehaald en daar ben ik heel blij mee want op deze manier zie je veel meer. Ik zat achterop en was de Tom Tom. Dat deed ik heel goed, want we waren niet verdwaald, haha. 'After 200m turn left', 'Congratulations, you arrived at you're destination' etc. Als eerst gingen we naar het rijstveld, aangezien ik deze al had gezien gingen we al snel verder naar Tirta Empul Temple, maar om daar te komen moesten we een smalle weg nemen. Het was een geweldige weg met onwijs mooi natuur, korte bochten en stijle wegen. Soms was ik bang dat ik de Fransman van de scooter duwde aangezien hij zo dun was en ik hem moest vasthouden, haha. Eenmaal bij de tempel krijg je een sarong, aangezien ik een lange broek aan had kreeg ik alleen een lint. In deze tempel is het mogelijk om jezelf schoon te spoelen bij allemaal verschillende fontijnen. Elk fontijn staat voor iets spiritueels, zodra je alle fontijnen hebt gehad, ben je helemaal 'gezond', geestelijk en fysiek.
Voor mij was het gewoon een heerlijk verkoelend bad met wat fontijnen, dus ik wilde er wel in. Proberen kan geen kwaad toch. Dus even omgekleed, speciaal sarong geleend en onzelf afgespoeld onder elke fontijn tussen een paar grote vissen. Dat vond ik toen beetje vervelend, maar nu ik op de Gili's ben geweest, ben ik niet meer bang voor vissen. Die zijn er overal en hier zijn ze zo mooi!
Maar goed, na deze temple zijn we naar een andere tempel gegaan, Gunung Kawi Tampaksiring. Om daar te komen moet je alleen wel 280 treden omlaag en later weer omhoog. Eitje in dit weer toch...
In begin van deze trip schaamde ik me nog voor al dat gezweet, maar het is zo warm dat het gewoon normaal is. Je doet hier niet anders en dat terwijl het regenseizoen gestart is.
13 november kwamen Bjorn en zijn vriendin Emy mij in Ubud opzoeken. Bjorn heb ik in NL leren kennen via de vriend van mijn vriendin Stefanie (volg je het nog?). Dit leuke stel wil emigreren Australië en woont daar nu al 6 maanden. Samen met hun en met Jenina en Adrian zijn we naar Monkey Forrest geweest, daarna naar de Elephent Cave (een tempel) en als laatst naar de Moon temple. In de laatste tempel waren heel veel schoolkinderen die maar al te graag een selfie met mij wilde maken 'one more' riepen ze steeds. Daarna hebben Bjorn en Emy mij tijdens het eten veel verteld over Australië, of eerder gezegd bang gemaakt omdat er zoveel dodelijke spinnen en slangen zijn. Maar hey, als zij er al 6 maanden wonen. Dan moet mij 2 maanden zeker lukken. Na een leuke dag gingen Bjorn en Amy terug, maar ik zou ze weer zien op de Gili's.
Dezelfde avond besloten Adrian en ik de vulkaan Batur te beklimmen om bovenop de vulkaan de zonsopgang te zien. Je wordt dan om 2 uur 's nacht opgehaald en bent 11 's morgens terug. Andere huisgenoten vonden dit iets te fanatiek in de hitte. Ik dacht slim even een powernap vooraf te doen, maar dat lukte niet echt. Dus na een lange dag lopen en maar 1 uur slaap gingen we midden in de nacht de Batur beklimmen. Zo gaaf!! Met 150 mensen beklommen we in het pikkie donker de vulkaan van 1.717m hoog. Zomers gaan er wel 1000 mensen omhoog. De route bestaat uit alleen maar losse lava stenen. Je moet steeds de juiste keuze maken waar je je voet neerzet. En dat in het donker. Iedereen had een eigen zaklamp. Van het uitzicht genieten deed je dus niet, je keek alleen naar je voeten. Onderweg omhoog dacht ik steeds, 'Fuck (sorry) we moeten ook nog terug! Al die losse stenen.' Maar we gingen uiteraard door. Na 2 uur klimmen waren we eenmaal bovenop (bezweet en wel). Dan begint de zon achter een andere vulkaan Agung te verschijnen. Hier kregen we ons ontbijt, maar dat weten de bewoners van de Batur maar al te goed. De bewoners zijn apen, en als je niet goed uitkijkt jatten ze je ontbijt. Geweldig! De vulkaan is nog altijd actief en op sommige plekken zag je stoom omhoog komen.
Na een rondleiding bovenop de vulkaan gingen we naar beneden, maar dat ging onwijs goed. Niet gevallen of uitgegleden, alleen een paar gevoelige knieën, maar daar zorg ik goed voor.
Eenmaal terug in Ode hostel kregen we het nieuws over Parijs te horen, vreselijk. Zo blij als we terug kwamen vol adrenaline, zo treurig en ellendig voelde Adrian (de fransman) zich. Ondanks dat vond ik het wel een goed idee om een Balinese fullbody massage te nemen van 1 uur! Dat hadden we wel verdiend!
Na zes dagen in Ubud, besloot ik alleen verder te gaan naar Gili Trawangan. Eenmaal garriveerd zag ik mijn kamergenootjes van het Surkamp, drie uur later stonden Adrian (de fransman) en zijn vriend Tommy in de receptie van mijn hostel (terwijl zij helemaal niet wisten waar ik was), drie dagen later arriveerde Jenina (ook een meisje die ik leerde kennen in Ubud). En vier dagen later arriveerde ook Bjorn, Emy en dit keer ook met Sven, broertje van Bjorn. Kortom, een gezellige boel hier!
Ik heb hier gesnorkeld, alle vissen van finding Nemo gezien, behalve Nemo zelf. Gezwommem met een schildpad. Rondje om het eiland gefietst in 1,5 uur. Zonsondergang vanaf het strand gezien en een keer vanaf het hoogste puntje van dit eiland (100 trappen maar). Beerpong gespeeld (ik ben best goed), gedanst en vannacht na het stappen een koele duik in de zee genomen. Het water is zo zout dat je heel makkelijk blijft drijven en kan genieten van de mooie sterrenhemel!
Maandag verlaat ik dit eiland en ga ik samen met Jenina terug naar Kuta in Bali. Hier verblijf ik 2 nachten en dan vlieg ik woensdag naar Australië.
Bij jullie is de optocht van Sinterklaas al geweest, veel plezier met alle surprises, rijmen, voorpret en alle cadautjes!
En oma, als u dit leest, nogmaals van harte gefelicteerd met uw verjaardag!
Tussen alle gebeurtenissen hier door, denk ik heus wel aan jullie!
Tot snel weer.
Liefs Elaine
Wat heb je weer een ontzettend leuk verslag geschreven!!
Wat heb je een prachtige tijd daar en ontmoet je leuke mensen.
Je ouders waren zondag hier en het gaat goed met ze hoor!!
Ik kijk uit naar je volgende verslag
Wat een leuk verhaal weer op de zaterdagochtend.
Wat fijn om te lezen dat je het zo naar het zin hebt en dat Australie ook zon succes mag worden. Ik kijk nu al weer uit naar de volgens verslag. Groet van ons
Wat een heerlijk verhaal om weer te lezen! Super leuke dingen heb je al gedaan en een hoop mooie momenten zo te horen!
Leuk dat je ook weer die andere mensen zie na je surfkamp of die je onderweg ontmoet, ga je verder alleen reizen en kom je ze zo weer tegen hoe grappig! Meid geniet nog wat je laatste dagen in Bali en op naar Australië! Liefs xxx
En al die kleuren, die lappen stof die je op een foto liet zien, geweldig!
Geniet nog lekker de komende dagen en een goede reis naar Australië. groetjes van ons allemaal. XXX
Groetjes van je DECORETTE collega XXX annemarie