Party in Kuta & Down Under in Australia
30 november 2015 - Alice Springs, Australië
25 november moest ik toch echt afscheid nemen van drie weken Bali. De dagen daarvoor heb ik doorgebracht in Kuta, de feeststad van Bali. Ik ben hier een avond wezen stappen, een dag het strand bezocht en wezen winkelen. Ik had mazzel met mijn hostel, van de eigenaar kregen we een avond gratis eten en drank. Prima voor elkaar!
Ook in Kuta kwamen Bjorn, Emy en Sven mij opzoeken en zijn we samen naar de Uluwatu Temple gegaan. Ook hier zijn apen, maar deze stelen je spullen. Je bril en pet zijn niet veilig hier. Zo ook de pet van Sven niet. Nadat Sven wat eten had gekocht en aan de aap gaf, liet de aap de pet los. Stelletje dieven, haha!
25 November ging mijn vlucht naar Alice Springs via Melbourne (dat is behoorlijk omvliegen). Toch vond ik het wel jammer om Bali te verlaten, omdat ik gewend was aan de cultuur en eindelijk wist hoe alles hier te werk gaat. Er srond me weer een nieuw avontuur te wachten en dat is best wel spannend.
Ik had een heerlijke vlucht naar Melbourne, alle stoelen naast me waren namelijk vrij. Ik kon languit liggen en beetje slapen. Ook op Melbourne had ik mazzel. Bij de gate vroeg de steward of ik misschien een stoel wilde met extra beenruimte. Natuurlijk wil ik dat! Ook nu was er weer een stoel naast me was vrij en verderop zat er een lieve, japanse vrouw die sinds een aantal jaar in Australië woont. Ze vertelde me een heleboel over Australië en gaf me aan een lift naar mijn hostel. Lucky me! Super lief en scheelt weer geld voor een taxi ($30-$40).
Kortom, die gelukspoppetjes van jullie werken dus erg goed! Ben er onwijs blij mee!
Eenmaal aangekomen was ik kapot na een nacht vliegen, maar slapen was te vroeg (13:00). En... in Alice Springs is het tijdverschil +9,5 uur. Nooit geweten dat het ook een half uur kan schelen.
Op de kamer ontmoette drie chinese meiden waarmee ik Alice Springs ben gaan verkennen. Er is hier heel weinig te zien of te beleven. En jeetje wat is het hier duur, $18 voor een stukje kip bij de supermarkt. Wel wat anders dan voor €2,- een avondmaal op Bali.
Onderweg zijn we heel veel Aboriginals tegengekomen. Sorry dat ik het zeg, maar jeetje wat zijn die lelijk. Gewoon indrukwekkend om te zien en zielig tegelijk. Ik heb geprobeerd een foto te maken maar daar zijn ze niet van gediend. Zie foto's.
De volgende ochtend werden we na een uur wachten eindelijk ophgehaald om 06:20. Eenmaal in de bus reden we 5 uur naar Uluru. Dus eigenlijk heel NL doorgereden, maar dan anders want hier zie je onderweg alleen rood zand, paar bomen, wat gras en oude banden. Erg indrukwekkend! Na 10 min zag ik al een kangaroe! Wauw. Helaas ook de enige, maar ik heb er een gezien!
Onderweg gestopt op een camelfarm, waar ik op een kameel heb gereden. Eenmaal aangekomen op het kamp hebben we gelunched en zijn we naar het Aboriginals Culture Centrum geweest. Hier zie je alles over hun cultuur en levenswiize. Daarna zijn we 1,5 uur gaan lopen langs Urulu. Urulu is een rots/berg dat er zomaar in the outback staat, zie fotos. Rondom Urulu zijn veel verhalen en bijzondere plekken van de Aboriginals. Er zijn hier zoveel vliegen, dat iedereen met een vliegennet over zijn hoofd loopt. Het is geen pan, maar zo fijn. Er ziin foto's waar je ze gewoon op mijn mond ziet zitten of op je oog.. Zo irritant. We liepen de route van Urulu zonder gids. Ik dacht dat dat te gevaarlijk was, aangezien ik vele enge verhalen heb gehoord over de dodelijke spinnen en slangen in the outback. Sommige Australiërs vertelde me zelfs dat mijn wandelschoenen (die potverdorie van een Australisch merk zijn) niet hoog genoeg waren omdat een slang zo in je enkel kan bijten. En ik maar denken, lage schoenen zijn minder heet. Ik vond het dus best wel spannend.
Maar eigenlijk ben je hier meer bezig om de zon en de hitte te overleven dan de spinnen en slangen. Het is hier zo warm (40+ celcius) en zo droog dat je niet door hebt hoeveel je zweet, want de zweet droogt meteen op. Je mond is ook steeds droog. Je moet dus heeeeeeel veel drinken en minimaal 3L water bij je dragen. En 1L per uur drinken. Beetje jammer dat het water hier niet lekker is.
Braaf dronk ik zoveel water, maar daardoor moest ik zóóó nodig plassen en dat terwijl we rondom Uluru liepen. Vele delen van Urulu zijn beschermd en daar mogen geen foto's van gemaakt worden uit recpect voor de Aboriginals. En veel toiletten zijn er niet. Ik pieste bijna in mijn broek....
Ook mijn handen begonnen op te zwellen vanwege de warmte, dus ik moest nog meer drinken. Na lange tijd kon ik eindelijk naar de wc. WOEHOEEE! Achteraf mocht ik van Chris (gids) in de bosjes plassen. Maar dat durfde ik niet tussen de slangen en spinnen. Wat een schijterd ben ik toch, maar ik ben niet uitgedroogd! Haha.
Voor de zonsondergang zijn we naar een mooie plaats gegaan waar we geproost hebben met een glas champagne. Tijdens het avondeten (rond 20:00) had iedereen moeite om zijn ogen open te houden. Na een koude douche was het tijd om onze swag (soort matras) te pakken en buiten neer te leggen. Jaja, buiten gewoon op de grond, geen tent, geen hekken die de wildernis buiten het kamp houden.
Ik keek heel erg uit naar de spectaculaire sterrenhemel hier. Maar helaas is het volle maan waardoor er teveel licht is en het er net zo uit ziet als in Nederland. Ook was het bewolkt. Daar baalde ik wel erg van. Maar daardoor is het overdag wel aangenamer. Al snel vielen mijn ogen dicht. Om 03:45 werden we wakker gemaakt voor de volgende hike. Ik was 3x wakker geworden die nacht en hoorde 1x dat er een dingo (hond) achter me zat. Die leven hier en schijnen uit nieuwsgierigheid naar je toe te komen. Vooral je schoenen vinden ze interessant. Die moesten we goed opbergen als je ze wilde houden.
De volgende ochtend zagen we rond 05:20 de zonsopgang. Daarna reden we naar Kata Tjuta. Dit zijn hele mooie rode rotsen/bergen waar je doorheen kan lopen. Veel leuker dan Urulu. Het begon zelfs een beetje te regen! Dit had ik nooit verwacht. Tijdens de rit naar het andere kamp reden we door een regenstorm. Dit schijnt hier heel bijzonder te zijn. Op King Creek Station (een ander kamp) zagen we de zonsondergang en hebben we rondom het kampvuur marshmallows gegeten. Ik zag dat lucht helder was en de sterren waren prachtig. Ik wilde zo snel mogelijk in mijn swag liggen om naar de sterren te staren, maar toen ik eenmaal lag was het weer bewolkt. Sterker nog, in de verte was het aan het onweren. We mochten kiezen, in een tent slapen of buiten. Zo stoer als ik ben, toch gekozen om buiten te slapen tussen alle beesten! Het bleef gelukkig droog en dit keer doorgeslapen.
Ook nu gingen we er weer vroeg uit, 04:15. Op naar Kings Canyon. Hier zouden we de zwaarste hike doen. Deze hike wordt ook wel eens heart attack genoemd. Dit beloofd wat. De meeste hikes hier mogen alleen in de ochtend gedaan worden vanwege het weer. Overal hangen waarschuwingen over de hitte en uitdroging. Nergens vind je wat over slangen of spinnen. Ik heb ze ook niet gezien en was daar ook niet meer mee bezig. Voor alle mensen die me van probeerde bang te maken met alle vehalen! Bedankt, het is gelukt, maar waarom????
Kings Canyon was onwijs mooi, een hike van 7,5 km, 3,5 uur. De meeste gidsen doen deze tour niet omdat het te gevaarlijk is. Maar Chris vind dit onzin, je moet gewoon niet te dicht bij de cliff staan. Ik ben blij dat hij ons meegenomen heeft! Het was prachtig. We konden soms een extra stukje verder lopen om een mooi punt te zien. Maar dit deed ik niet vanwege mijn zwakke knieen. De tape rondom mijn knieen waren top! Heb dit keer veel minder last, dan de keer dat ik de vulkaan in Bali beklom terwijl die veel makkelijker is.
Rond 12:30 was het tijd om weer richting Alice Springs te gaan. Dit is 375 kms weer een rondje om 'Nederland', haha. Lekker slapen in de bus. S avonds zijn we met zijn alle uit eten. Vandaag heb ik vrij weinig gedaan. Ben nu op het vliegveld in Alice Springs, helaas 1,5 uur vertraging. Ik vlieg stras naar Cairns. Waar ik straks twee nachten een kamer voor mezelf heb. Hoe heerlijk! Even wat slaap inhalen.
Ik wens jullie alvast een hele fijne pakjesavond. Geniet van de pepernoten, dat hebben ze hier niet. Hier is overal kerstversiering te vinden, wat trouwens heel raar is in deze temperaturen, klopt gewoon niet, haha.
Dikke knuffel
En zoals ze hier in Australië zeggen:
Cheers
Ook in Kuta kwamen Bjorn, Emy en Sven mij opzoeken en zijn we samen naar de Uluwatu Temple gegaan. Ook hier zijn apen, maar deze stelen je spullen. Je bril en pet zijn niet veilig hier. Zo ook de pet van Sven niet. Nadat Sven wat eten had gekocht en aan de aap gaf, liet de aap de pet los. Stelletje dieven, haha!
25 November ging mijn vlucht naar Alice Springs via Melbourne (dat is behoorlijk omvliegen). Toch vond ik het wel jammer om Bali te verlaten, omdat ik gewend was aan de cultuur en eindelijk wist hoe alles hier te werk gaat. Er srond me weer een nieuw avontuur te wachten en dat is best wel spannend.
Ik had een heerlijke vlucht naar Melbourne, alle stoelen naast me waren namelijk vrij. Ik kon languit liggen en beetje slapen. Ook op Melbourne had ik mazzel. Bij de gate vroeg de steward of ik misschien een stoel wilde met extra beenruimte. Natuurlijk wil ik dat! Ook nu was er weer een stoel naast me was vrij en verderop zat er een lieve, japanse vrouw die sinds een aantal jaar in Australië woont. Ze vertelde me een heleboel over Australië en gaf me aan een lift naar mijn hostel. Lucky me! Super lief en scheelt weer geld voor een taxi ($30-$40).
Kortom, die gelukspoppetjes van jullie werken dus erg goed! Ben er onwijs blij mee!
Eenmaal aangekomen was ik kapot na een nacht vliegen, maar slapen was te vroeg (13:00). En... in Alice Springs is het tijdverschil +9,5 uur. Nooit geweten dat het ook een half uur kan schelen.
Op de kamer ontmoette drie chinese meiden waarmee ik Alice Springs ben gaan verkennen. Er is hier heel weinig te zien of te beleven. En jeetje wat is het hier duur, $18 voor een stukje kip bij de supermarkt. Wel wat anders dan voor €2,- een avondmaal op Bali.
Onderweg zijn we heel veel Aboriginals tegengekomen. Sorry dat ik het zeg, maar jeetje wat zijn die lelijk. Gewoon indrukwekkend om te zien en zielig tegelijk. Ik heb geprobeerd een foto te maken maar daar zijn ze niet van gediend. Zie foto's.
De volgende ochtend werden we na een uur wachten eindelijk ophgehaald om 06:20. Eenmaal in de bus reden we 5 uur naar Uluru. Dus eigenlijk heel NL doorgereden, maar dan anders want hier zie je onderweg alleen rood zand, paar bomen, wat gras en oude banden. Erg indrukwekkend! Na 10 min zag ik al een kangaroe! Wauw. Helaas ook de enige, maar ik heb er een gezien!
Onderweg gestopt op een camelfarm, waar ik op een kameel heb gereden. Eenmaal aangekomen op het kamp hebben we gelunched en zijn we naar het Aboriginals Culture Centrum geweest. Hier zie je alles over hun cultuur en levenswiize. Daarna zijn we 1,5 uur gaan lopen langs Urulu. Urulu is een rots/berg dat er zomaar in the outback staat, zie fotos. Rondom Urulu zijn veel verhalen en bijzondere plekken van de Aboriginals. Er zijn hier zoveel vliegen, dat iedereen met een vliegennet over zijn hoofd loopt. Het is geen pan, maar zo fijn. Er ziin foto's waar je ze gewoon op mijn mond ziet zitten of op je oog.. Zo irritant. We liepen de route van Urulu zonder gids. Ik dacht dat dat te gevaarlijk was, aangezien ik vele enge verhalen heb gehoord over de dodelijke spinnen en slangen in the outback. Sommige Australiërs vertelde me zelfs dat mijn wandelschoenen (die potverdorie van een Australisch merk zijn) niet hoog genoeg waren omdat een slang zo in je enkel kan bijten. En ik maar denken, lage schoenen zijn minder heet. Ik vond het dus best wel spannend.
Maar eigenlijk ben je hier meer bezig om de zon en de hitte te overleven dan de spinnen en slangen. Het is hier zo warm (40+ celcius) en zo droog dat je niet door hebt hoeveel je zweet, want de zweet droogt meteen op. Je mond is ook steeds droog. Je moet dus heeeeeeel veel drinken en minimaal 3L water bij je dragen. En 1L per uur drinken. Beetje jammer dat het water hier niet lekker is.
Braaf dronk ik zoveel water, maar daardoor moest ik zóóó nodig plassen en dat terwijl we rondom Uluru liepen. Vele delen van Urulu zijn beschermd en daar mogen geen foto's van gemaakt worden uit recpect voor de Aboriginals. En veel toiletten zijn er niet. Ik pieste bijna in mijn broek....
Ook mijn handen begonnen op te zwellen vanwege de warmte, dus ik moest nog meer drinken. Na lange tijd kon ik eindelijk naar de wc. WOEHOEEE! Achteraf mocht ik van Chris (gids) in de bosjes plassen. Maar dat durfde ik niet tussen de slangen en spinnen. Wat een schijterd ben ik toch, maar ik ben niet uitgedroogd! Haha.
Voor de zonsondergang zijn we naar een mooie plaats gegaan waar we geproost hebben met een glas champagne. Tijdens het avondeten (rond 20:00) had iedereen moeite om zijn ogen open te houden. Na een koude douche was het tijd om onze swag (soort matras) te pakken en buiten neer te leggen. Jaja, buiten gewoon op de grond, geen tent, geen hekken die de wildernis buiten het kamp houden.
Ik keek heel erg uit naar de spectaculaire sterrenhemel hier. Maar helaas is het volle maan waardoor er teveel licht is en het er net zo uit ziet als in Nederland. Ook was het bewolkt. Daar baalde ik wel erg van. Maar daardoor is het overdag wel aangenamer. Al snel vielen mijn ogen dicht. Om 03:45 werden we wakker gemaakt voor de volgende hike. Ik was 3x wakker geworden die nacht en hoorde 1x dat er een dingo (hond) achter me zat. Die leven hier en schijnen uit nieuwsgierigheid naar je toe te komen. Vooral je schoenen vinden ze interessant. Die moesten we goed opbergen als je ze wilde houden.
De volgende ochtend zagen we rond 05:20 de zonsopgang. Daarna reden we naar Kata Tjuta. Dit zijn hele mooie rode rotsen/bergen waar je doorheen kan lopen. Veel leuker dan Urulu. Het begon zelfs een beetje te regen! Dit had ik nooit verwacht. Tijdens de rit naar het andere kamp reden we door een regenstorm. Dit schijnt hier heel bijzonder te zijn. Op King Creek Station (een ander kamp) zagen we de zonsondergang en hebben we rondom het kampvuur marshmallows gegeten. Ik zag dat lucht helder was en de sterren waren prachtig. Ik wilde zo snel mogelijk in mijn swag liggen om naar de sterren te staren, maar toen ik eenmaal lag was het weer bewolkt. Sterker nog, in de verte was het aan het onweren. We mochten kiezen, in een tent slapen of buiten. Zo stoer als ik ben, toch gekozen om buiten te slapen tussen alle beesten! Het bleef gelukkig droog en dit keer doorgeslapen.
Ook nu gingen we er weer vroeg uit, 04:15. Op naar Kings Canyon. Hier zouden we de zwaarste hike doen. Deze hike wordt ook wel eens heart attack genoemd. Dit beloofd wat. De meeste hikes hier mogen alleen in de ochtend gedaan worden vanwege het weer. Overal hangen waarschuwingen over de hitte en uitdroging. Nergens vind je wat over slangen of spinnen. Ik heb ze ook niet gezien en was daar ook niet meer mee bezig. Voor alle mensen die me van probeerde bang te maken met alle vehalen! Bedankt, het is gelukt, maar waarom????
Kings Canyon was onwijs mooi, een hike van 7,5 km, 3,5 uur. De meeste gidsen doen deze tour niet omdat het te gevaarlijk is. Maar Chris vind dit onzin, je moet gewoon niet te dicht bij de cliff staan. Ik ben blij dat hij ons meegenomen heeft! Het was prachtig. We konden soms een extra stukje verder lopen om een mooi punt te zien. Maar dit deed ik niet vanwege mijn zwakke knieen. De tape rondom mijn knieen waren top! Heb dit keer veel minder last, dan de keer dat ik de vulkaan in Bali beklom terwijl die veel makkelijker is.
Rond 12:30 was het tijd om weer richting Alice Springs te gaan. Dit is 375 kms weer een rondje om 'Nederland', haha. Lekker slapen in de bus. S avonds zijn we met zijn alle uit eten. Vandaag heb ik vrij weinig gedaan. Ben nu op het vliegveld in Alice Springs, helaas 1,5 uur vertraging. Ik vlieg stras naar Cairns. Waar ik straks twee nachten een kamer voor mezelf heb. Hoe heerlijk! Even wat slaap inhalen.
Ik wens jullie alvast een hele fijne pakjesavond. Geniet van de pepernoten, dat hebben ze hier niet. Hier is overal kerstversiering te vinden, wat trouwens heel raar is in deze temperaturen, klopt gewoon niet, haha.
Dikke knuffel
En zoals ze hier in Australië zeggen:
Cheers
Toch weer snel een erg leuk reisverslag!
Je maakt wat mee allemaal zeg!! Allemaal erg leuke belevenissen die je haast wel op moet schrijven anders weet je het straks thuis allemaal niet meer precies
Geniet en lees volgende week weer met plezier je nieuwe reisverslag
Wij genieten hier ook mee met je verhalen.
Heel veel plezier!
Liefs xx Suze
Wat een fantastische,maar ook enge, verhalen!! brr,spinnen en slangen,de enige beesten waar ik echt bang voor ben!
Maar jij bent een stoere meid,dus niks engs aan toch!!
Geniet daar nog lekker!!
kus
Geniet maar lekker en we kijken uit naar je volgende verhaal!!
groetjes uit een nat en stormachtig heemskerk van de boschjes!
Onwijs leuk verhaal om te lezen, gaaf wat je daar in korte tijd allemaal al heb meegemaakt in Australië. En fijn dat het geluk wat iedereen je heeft gewenst en gegeven ook werkt, dat is mooi om te horen.
Dikke knuffel
Zo leuk om te lezen. En wat fijn van die mazzeltjes:)!!
Van die foto's word ik wel een beetje jaloers hoor:0!! Zoo mooiiii!!
Geniet geniet. Het is je gegund.
Liefs Xxx
Jammer dat je Bali alweer moet verlaten. Dat jij dit ook jammer vindt betekent alleen maar dat je het daar geweldig hebt gehad en daar ben ik blij om:)
Poeh 40 graden, kan me er niets bij voorstellen! Gelukkig maar dat je niet bent uitgedroogd. En wildplassen heb je vast afgeleerd door spit lot en het krakken van de OV of niet dan? haha
Heerlijk om je verhalen te lezen en de foto's te zien. Zo lijk je toch ietsje dichterbij.
Geniet van ieder moment! En volgend jaar vieren we gewoon weer Sint met zijn allen:)
Mis je, heel veel plezier!